Miejscowość rozciągnięta na długości 7 km w dolinie Osturniańskiego Potoku. Powstała w końcu XVI wieku w wyniku kolonizacji łazowej na gruntach dóbr państwa Niedzicy. Poprzedni rusińscy osadnicy byli pasterzami i byli zobowiązani płacić podatki w naturze i świadczyć pewne obowiązki (np. koszenie łąk). Z czasem do pasterstwa doszły inne zajęcia, takie jak rolnictwo oraz praca w lesie. Obecnie ludność pracuje w rolnictwie oraz w ruchu turystycznych na terenie Wysokich Tatr, a także w przedsiębiorstwach regionu podtatrzańskiego.
W miejscowości znajduje się murowany kościół greckokatolicki z drewnianym stropem z roku 1796, zbudowany zgodnie z tradycją łemkowską na pagórku za potokiem.
Domy są ustawione w zabudowie łańcuchowej. Są one zazwyczaj zrębowe, trójprzestrzenne z czwartą kwadratową zabudową podwórza. Odstępy między bierwionami, narożne ich końce i ramy okien są pomalowane. We wsi nosi się jeszcze ludowe stroje góralskie.
